قدر عافیت!

آغا

واجبه آدم هر از چندگاهی بره یه سر به بیمارستان بزنه، تا قدر سلامتی خودش رو بدونه!

من دیروز به مدت 7 ساعت بیمار های جورواجور رو تماشا کردم و خدا رو شکر کردم به خاطر سلامتی خودم و خونوادم.

دیروز ساعت 10 که من معاینات و آزمایشاتم تموم شد، دکتر بهم گفت منتظر بمونم تا متخصص بیاد. یه مورد مشکوک دیدیم میخوایم مطمئن بشیم!!!!! تو این 4 ساعت و ربعی که من و چند نفر دیگه که بیمار اون دکتر بودند و همشون حداقل دو برابر من سن داشتند و هی منو چپ چپ نگاه میکردند و هی میپرسیدند تو چته و مگه چند سالته و دکتر چی بهت گفته و بلا دوره و انشالله که هیچیت نیست و .... من هزار بار مردم و زنده شدم!!! هی گفتم یعنی مورد مشکوک چیه آخه!؟ این دکتره هم که اینقد سگ بود مگه جواب میداد به آدم! هی میگفت چیز خاصی نیست فقط میخوایم مطمئن بشیم، خب خبر مرگت توضیح بده عین آدم!!

خلاصه من تو این مدت ختم خودم رو هم گرفتم و وصیتم رو نوشتم و عکسی که میخواستم رو قبرم بذارم رو هم تو ذهنم انتخاب کردم و ... ! (همونجا وصیت کردم گوشیم رو بدن به عشرتی!!)

همه اونایی که اونجا بودند یه همراه داشتند که هی بیاد بهشون سر بزنه و دلداریشون بده و کاراشون رو انجام بده! من عین یه تک غنچه نوشکفته!!!!! برا خودم نشسته بودم اون وسط وپا روی پا انداخته بودم و اون کاور آبی هم که داده بودند بپوشیم رو درنیاورده بودم و با همون نشسته بودم و کیفم رو زده بود تو بغلم و بادوم و انجیر میخوردم!!! ظاهری خونسرد ولی تو دلم پر بود از فکرای جورواجور! (تا حالا با دلتون فکر کرده بودین!!! فکر کنین یکم!!!) مخصوصا اینکه اطرافیان تو تمام این مدت داشتند از جزئیات بیماریشون و اثراتش و توابعش و اینا تعریف میکردند و از رو به روی هم قطار بیمارانی که اکثرا تو وضعیت بدی بودند و کلی بهشون دستگاه مستگاه وصل بود ، سوار بر برانکارد میومدند و میرفتند..

بالاخره دکتر بعد از 4 ساعت نزول اجلال فرمود از طبقه بالا و باز چون من از همه بچه تر بودم آخرین نفر ویزیت شدم و  گفت موردی نیست فعلا و سه ماه دیگه باید اینا رو مجدد انجام بدی ببینیم در چه وضعیتیه. با اینکه خیلی علاف شدم و اعصاب خوردی بود و خسته شدم و ... ولی وقتی دکتر بهم اطمینان خاطر داد از لحاظ اینکه خطری نیست، حس کردم منو از لب گور برگردوندند! اونقدر حس خوبی داشتم که با وجود خستگی و اینکه میدونستم الان کسی دانشگاه نیست و همه دارند میرن، ولی باز پاشدم اومدم سرکارم و کلی هم خوش بودم و ...

سلامتی مهمترین نعمتی هست که خدا بهمون میده ولی وقتی به ارزشش پی میبریم که از دستش میدیم و یا مثل من تو چنین تهدیداتی گیر میکنیم.

خدا رو مجددا به خاطر سلامتی خودم و خونوادم و شما دوستای گلم هزاران مرتبه شکر میکنم...