615- اینجا که من کار میکنم... واویلا ..

اینجایی که من کار میکنم: 
یه جورایی مدیر یه بخش حساب میشم، کسانی که تو اون بخش کار میکنند رو قبلا میشناختم و روابط دوستانه با هم داشتیم و الان شدیم همکار. من خیلی سعی کردم ضمن حفظ نظم این مکان طوریکه تو مدیریتم خدشه وارد نکنه، روابط دوستانه م رو هم با بچه ها حفظ کنم. ولی نشد!

الان میگم چرا نشد:

یکی از مهم ترین دلیلش اینه که من این دو تا رو از هم تفکیک کردم،
تو کار، مدیرم و تو وقتهای دیگه دوست. یعنی به وقتش دستور میدم، بازخواست میکنم، خطای اون شخص رو به مدیرش گزارش میدم، روال اداری کار رو کاملا رعایت میکنم و ... و در مواقعی مثل استراحت، ناهار و ... میگم .. میخندم... شوخی میکنم و ...

ولی متاسفانه تو این محیط (و محیط های دیگه که من تجربه کردم) همه میخوان از اون روابط دوستانه تو استفاده ... نه! سوء استفاده کنند!
دور بزنند، خطا کنند، خارج از روال اداری براشون کار انجام بدی، خطاهاشون رو گزارش ندی و ...
و وقتی تو میخوای بین این دو تا تفکیک قائل بشی، بهشون برمیخوره! قهر میکنند، جواب سلام نمیدن، روشون رو برمیگردونند و ...

به عنوان مثال:

تو روال کار ما تعریف شده که تماااام گزارشات، داده ها، مکاتبات و همممه چی دست منه! هر کی هر چی میخواد باید نامه رسمی مدیر رو برای من بیاره تا من اون چیزی رو که میخواد در اختیارش قرار بدم.

تعریف شده که اگر نیروی جدیدی وارد پروژه بشه حتما و حتما مدیرش باید قبلا با ما هماهنگ کرده باشه وگرنه هیچ امکاناتی در اختیارش قرار نمیگیره!

تعریف شده که بچه ها آخر هر ماه گزارش کارشون که توسط مدیرشون تایید شده رو به من تحویل بدن!

حالا داشته باشید برخورد کارشناسان محترم رو در رابطه با این مسائل:

یکیشون بعد تاخیر چندباره و چندباره در تحویل گزارش کار، من گزارش تاخیرش رو به مدیر ارجاع دادم (تازه خیلی بهش لطف کردم همون اول گزارش ندادم)، خب باهاش برخورد شد! ایشون بهش برخورد که چرا من اینکارو کردم.

یه نیروی جدید اومده میگه من سیستم میخوام کار کنم، من نه میدونم طرف کی هست، نه میدونم با کدوم تیم کار میکنه، و نه هیچی! بهش گفتم عزیزم لطفا بگین مدیرتون تو یه نامه به صورت کتبی شما رو به قسمت پروژه معرفی کنه! ایشون بهش برخورد که هیچی، سایر همکاران هم صداشون درومده که تو چرا اینقدر سخت میگیری! خب یه سیستم بهش بده کار کنه دیگه!!!!!

یکی از بچه ها که اتفاقا دوست صمیمی من هم بود مثلا، دیروز به من میگه فریبا گزارش فلان سازمان رو به من میدی؟
گفتم اره! نامه مدیرت رو بیار.
ایشون هم کلی بهش برخورده که فلان گزارش رو خودم رفتم از سازمان گرفتم دادم بهت، الان برای گزارش خودم نامه میخوای!
ایشون از دیروز تا حالا با من حرف نمیزنن!

یکیشون حدودا 6 بار زمان تحویل گزارشش رو تغییر داد، بار ششم من عصبانی شدم و سرش داد زدم!! اونم جلوی جمع. ایشون هم بهشون برخورد و تا مدتها با من سرسنگین شد!!

یکی دیگشون که ماموریت زیاد میره، میگم بهش چرا گزارش ماموریت هات رو نمیدی به ما؟؟ دو ساعت با من کل کل میکنه که گزارش سازمانی به چه درد میخوره!!! خب برای چی من باید گزارش بدم!!! گزارش بدم که چی بشه!!! و ...! آخرش هم رفته بود کلی پشت سر من پیش مدیرش حرف زده بود!!!

یکی دیگشون که وکیل وصی همه است، من با هر کسی حرف میزنم ایشون هم عینهو خاک انداز خودشو میندازه وسط و هی میگه خانوم فریبا سخت نگیر! خانوم فریبا گیر نده!! خانوم فریبا اذیت نکن!!

حالا شما خودتون بگین من چطوری با این آدمها باید کار کنم.

جالب اینجاست که همشون ادعا دارند N سال سابقه کاری در بزرگترین شرکتها رو دارند!!!!!!!!!!! ولی نمیدونم چرا هنوز یاد نگرفتند که هر جائی و هر کاری یک قانون و یک ساختار داره که همه بخوان و نخوان باید ازش تبعیت کنند!

الان تقریبا تمام بچه های اینجا با من کنتاکت دارند!! و من از این وضعیت حس خوبی دارم. چون خیلی راحت تر و جدی تر میتونم کارم رو انجام بدم.

 

اونا خوششون نمیاد من بهشون دستور بدم؟؟

به درک!! همینه که هست!
:))))

 

پی نوشت:

شاید منم جای اونا بودم بهشون حق بدم خوششون نیاد بهشون دستور بدم! چون من از همشون کوچیکترم!! :)))