783 - کاش... :: گاه نوشته های یک فریبا

اونقد دوس دارم وقتی سرم خلوته همکارا بلند بلند با تلفن صحبت کنن که نگو . اونوقت من مجبور نیستم دو تا گوش دارم دو تا دیگه قرض کنم و کلی تمرکز کنم تا بفهمم موضوعی که همکارم داره درموردش حرف میزنه چیه!!!

مردم از بس اونا پچ پچ حرف زدن و من تمرکز کردم.

تازشم کفشای تق تقی خیلی خوش صدا هستن. ادم اوج زنانگی را در اون صدا حس میکنه. حیف که اونقد بلند قدم که جالب نیس کفش پاشنه بلند بپوشم والا حتما میپوشیدم.

پاسخ:
:)))))

از دست تو لیلا!!!

تفسیرت از کفش تق تقی و پاشنه بلند خیلی قشنگ بود...

همیشه دیدگاهت متفاوت بود! :))

جواب کامنتت رو ایمیلیدم!

۰۹ دی ۹۳ ، ۰۱:۲۷

مهـــ شین

نظر دادن با گوشی خیلی اعصاب خورد کنه :-/ نظر قبلیمو نمیخواستم خصوصی بفرستم :-/

پاسخ:
مهم اینه که من بخونم و خوندم! :))

۰۹ دی ۹۳ ، ۰۸:۴۸

هاجر

چه لیلای متبت اندیشی؟!!!

ولی با مورد اول موافقم که وقتی سر آدم خلوته بلند حرف بزنن که نخواد گوش تیز کنی:)

پاسخ:
ای فضول ها!!

من اصلا دوست ندارم چه یواش و چه بلند کسی صحبت خصوصی کنه!

بیرون لطفا!!!

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

گاه نوشته های یک فریبا

گاه نوشته های یک فریبا

روزانه نوشت های یک گونه خاص از فریباسانان!!

خونه خوش یمن

خاطره ها

بخندیم!

دنیای اطراف من

دل نوشته ها

نواها

من میگم...

783 - کاش...

نظرات (۳)

ارسال نظر