827- بگذار و بگذر..
امروز یک پیامکی برام اومد، شماره ش سیو نبود تو گوشیم! تبریک عید و طلب حلالیت!
گفتم خدایا کی از من طلب حلالیت کرده!؟ نکنه کسی عازم سفرهای زیارتیه! چون اصولا اینطور مواقع یادمون میفته حلالیت بطلبیم که مبادا خدا زیارتمون رو قبول نکنه! والا!!!
منم تبریک گفتم و با کمال شرمندگی پرسیدم شما!؟
بهم جواب نداد!
منم کنجکاویم گل کرد ببینم کیه!
شمارش رو زدم تو وایبر، دیدم یکی از همکارامه! که تو این دوسالی که با هم کار میکردیم خیلی منو اذیت کرد. چند باری هم بهش تذکر داده شده بود ولی توجهی نکرده بود تا اینکه خیلی جدی باهاش برخورد شد!! شماارش رو تا چند ماه پیش داشتم، پاکش کردم!!
وقتی فهمیدم کیه، اولش خواستم دوباره بهش پیام بدم و بگم اقای ... ببخشید من شمارتون رو سیو نداشتم و نه خواهش میکنم و شما حلال کنید و ...!
بعد گفتم نه! برای چی الکی بهش پیام بدم وقتی ازش ناراحتم! وقتی هر جور دوست داشت حرف زد و توهین کرد و حتی باعث شد بقیه هم به خودشون اجازه بدن به من بی احترامی کنن!
من برای چی باید الکی بگم باشه بخشیدم! وقتی هنوز ازش دلخورم و حرفهاش یادم نرفته!!!
خیر اصلنم که نبخشیدم!
تا هر وقت اومد عین ادم گفت ببخشید،
نه!
تا هر وقت تونستم ببخشمش...
بله!
همینه که هست!
توضیح نوشت:
یکی از برنامه های شروع هر سال من اینه که ادمهای زندگیم رو لیست کنم، ضمن دعا براشون دلخورهایی که ازشون دارم رو بگذارم تو همون سال قبل بمونه و بگذرم...
هیچوقت نشده دلخوری هام از ادمها رو به سال بعد منتقل کنم.. سعی میکنم فراموش کنم...
اما الان حدودا 3 سال هست که یکی که قبلنا تو زندگیم ادم مهمی بود... هر سال عید میشه اولین کسی که میاد تو ذهنم، یه دلم میگه ببخشش و یه دلم میگه نهههه!!!
مگه میشه به این راحتی!؟ مگه میشه گذشت!؟ اصلا مگه ازت خواست که ببخشیش!؟؟
این ادمها امسال شدند 2 تا!!!
البته اون یکی, این همکارم نیست ها!! اون در حد بخشیدن و اینا نیست! در حد دلخوریه فقط..
ولی اون دو نفر دیگه! ضربه های خیلی بدی تو زندگیم به من زدند.. چه روحی.. چه معنوی.. چه مادی.. بدون حتی کوچکترین احساس پشیمونی و عذرخواهی!
منم نمیبخشمشون.. تا وقتی دلم راضی نیست نمیبخشمشون..
خیلی هم دوست دارم اثر ناراحتی من رو تو زندگیشون ببینید! تا بفهمن خوردن حق بقیه چه مزه ای داره!
تعارف ندارم!
من اینطوری ام!
خیلیا میگن وقتی ببخشی راحت میشی... ولی من حس میکنم اگه این دوتا رو همینطور الکی ببخشم خیلی ناراحتم!
سپردمشون دست خدا!
این خیلی روحیه‌ی خوبیه. البته خوبترش اینه که «سال» رو به «ماه» و یا حتی به «روز» تبدیل کنیم.