ما را چه میشود!؟

چند روز پیش داشتم به این فکر میکردم که:

بعضی از ادمها چرا اینقدر بد کینه و به اصطلاح بد ذات هستند!؟ چطور میتونن از ته دلشون برای کسی ارزوی بدبختی و شکست و غم و ناراحتی کنند! اصلا نمیتونم بفهمم که چجور میشه که دل ادم با ناراحتی کسی دیگه به قولی خنک بشه! از شنیدن خبر ورشکست شدن کسی، عزلش، بیکار شدنش، بی پول شدنش، از هم پاشیدن زندگیش و ... چرا یکی باید خوشحال باشه و نفس راحت بکشه!

نمیدونم ریشه در کجای یه آدم میتونه داشته باشه، اصلش، وجودش، شخصیتش، تاثیر چیزهایی که تو زندگیش به مرور رخ میده، چی میتونه باشه!؟

یه دوستی دارم، شاید شما بشناسیدش، زندگی سراسر مشکلی داره، امکان نداره قدمی برداره که زیر پاش نلغزه! تو همه چی بد شانسه و به مشکل برمیخوره، حتی تو چیزهای که میخره هم شانس نداره!! قبلنا که خیلی در جریان جزئیاتش نبودم همیشه میگفتم بیچاره چقده بدشانسه، هیچ جای زندگیش این بچه خوشی ندیده، همش غم و ناراحتی و بدبیاری و ...

تا اینکه تو این مدت یه چیزایی ناخوبی ازش دیدم، به وفووووور! نفرین و بد و بیراه و سر نماز دعای بد کردن و ...

با مدیرش مشکل داشت، دعا میکرد برکنار بشه، همکارش زیرآبشو زده بود دعا میکرد بدترش به سرش بیاد، چون مدیر کل شرکتشون بهش محل نمیداد و مشکلش رو حل نمیکرد مداااااام آرزو میکرد عزل بشه! و یه مدت که خبر برکناری مدیر بیچاره پیچیده بود، سر از پا نمیشناخت و خدا خدا میکرد زودتر خبر تاییدش رو بشنوه!! از ته دل خوشحال بود که اون کسی که دوستش داشت و بهش نرسیده بود حالا از همسرش جدا شده!! و .....

تا حدودی پی به بدبیاری های زندگی خودش بردم!

من شخصا به این جمله ایمان دارم که هر چی برای هر کی آرزو کنی به خودت برمیگرده! تاثیر این جمله رو عمیقا دیدم!

این وصیت امام علی (ع) به امام حسن (ع) که تو کتاب قران فکر کنم دبیرستان؟ خوندیم رو همیشه تو ذهنم دارم:

 هر آنچه برای خود میپسندی، برای دیگران هم بپسند!