ای کاش!
بعضی وقتها آدم دوست داره
فهمیده بشه!
درک بشه!
به قول دکتر:
بگم ف بری تا فرحزاد!
لازم نباشه سیر تا پیاز همه چی رو تعریف کنی و ۶۰ نفر رو هم بیاری توضیح بدن تا طرف مقابل بفهمه تازه چی داری میگی!
خیلی وقتها حضور چنین کسی در زندگی واجب کفائیه!
نمیدونم چرا من نتونستم هنوز چنین کسی رو پیدا کنم!؟
این خیلی سخته که حرف مشترک با کسی نداشته باشی. یا بهتره بگم که کسی نباشه که بتونی حرف مشترک باهاش داشته باشی.
اینکه مجبور بشی برای اینکه بتونی از با هم بودنتون لذت ببری یا یجورایی وقت بگذرونی تا تموم بشه، از در و دیوار و هوا و فیلم و سریال و قیمت لباس و حراج تندیس و ... حرف بزنی!
اینکه کلی با یکی حرف بزنی آخرش بهت بگه: سخت نگیر، میگذره، درست میشه، ... نمیتونه راهگشا باشه. خیلی وقتا اونی که داره باهات حرف میزنه، ضرورتا نمیخواد بهش راه حل بدی و یا با یکسری جمله های کلیشه ای نگران نباش، بهش فکر نکن، بابا بیخیال.... آرومش کنی! بعضی وقتها یکی فقط میخواد حرف بزنه تا شنیده بشه، درک بشه و حس کنه طرف مقابلش تک تک حرفها و کلمه ها و جمله هاش رو میفهمه. اینکه اونقدر باهاش یکی بشی که وقتی حرفهاش رو باهات زد، حس کنه خالی شده و دیگه چیزی تو دلش نیست و رها بشه از همه چیزایی که تو دلش سنگینی میکرد...
نمیدونم!
شاید مشکل از منه که نمیتونم با کسی راحت حرف بزنم...
ولی من که راحت حرف میزنم...!!!
پی نوشت:
+ به یک عدد فریبا فهم نیازمندیم!
فریبا فهم باید فریبا شناس باشه!!!!!!
منم مشکل تو رو دارم فکر کنم باید با دیوار صحبت کنیم!!!!!